Tanden ontwikkelen zich door een complex proces waarbij zacht weefsel, met bindweefsel, zenuwen en bloedvaten, met drie verschillende soorten hard weefsel worden verbonden tot een functioneel lichaamsdeel. Als verklaringsmodel voor dit proces gebruiken wetenschappers vaak de snijtand van de muis, die continu groeit en gedurende het hele leven van het dier wordt vernieuwd.

Ondanks het feit dat de muissnijtand vaak in een ontwikkelingscontext is bestudeerd, zijn er nog veel fundamentele vragen over de verschillende tandcellen, stamcellen en hun differentiatie en celdynamiek.

Met behulp van een eencellige RNA-sequentiemethode en genetische tracering hebben onderzoekers van Karolinska Institutet, de Medische Universiteit van Wenen in Oostenrijk en de Harvard Universiteit in de VS nu alle celpopulaties in muistanden en in de jonge groeiende en volwassen menselijke tanden geïdentificeerd en gekarakteriseerd. .

"Van stamcellen tot de volledig gedifferentieerde volwassen cellen, we waren in staat om de differentiatieroutes van odontoblasten te ontcijferen, die aanleiding geven tot dentine - het harde weefsel dat zich het dichtst bij de pulp bevindt - en ameloblasten, die aanleiding geven tot het glazuur", aldus de laatste studie. auteur Igor Adameyko bij de afdeling Fysiologie en Farmacologie, Karolinska Institutet, en co-auteur Kaj Fried bij de afdeling Neurowetenschappen, Karolinska Institutet. "We hebben ook nieuwe celtypen en cellagen in tanden ontdekt die een rol kunnen spelen bij de gevoeligheid van tanden."

Sommige vondsten kunnen ook bepaalde gecompliceerde aspecten van het immuunsysteem in tanden verklaren, en andere werpen nieuw licht op de vorming van tandglazuur, het hardste weefsel in ons lichaam.

“We hopen en geloven dat ons werk de basis kan vormen voor nieuwe benaderingen van de tandheelkunde van morgen. In het bijzonder kan het het snel groeiende gebied van regeneratieve tandheelkunde, een biologische therapie voor het vervangen van beschadigd of verloren weefsel, versnellen. "

De resultaten zijn publiek toegankelijk gemaakt in de vorm van doorzoekbare interactieve gebruiksvriendelijke atlassen van muis en mensentanden. De onderzoekers zijn van mening dat ze niet alleen een nuttig hulpmiddel zouden moeten zijn voor tandbiologen, maar ook voor onderzoekers die geïnteresseerd zijn in ontwikkeling en regeneratieve biologie in het algemeen.

————————–
Verhaalbron:

Materiaal geleverd door Karolinska Institutet. Opmerking: inhoud kan worden bewerkt voor stijl en lengte.